لحظه سرنوشت ساز مقابله با تحریم - واندر هنگر

به گزارش خبرنگار گروه رسانه های دیگر خبرنگاران، با وقوع انقلاب اسلامی و سقوط یکی از متحدان اصلی آمریکا در منطقه و سپس بحران گروگانگیری، کشور آمریکا دائما سعی کرده است با وضع تحریم های اقتصادی، دشمنی خود را با ایران نشان دهد و جلوی نفوذش را در منطقه بگیرد.آمریکا ابتدا راهبرد دوگانه ای در برابر ایران پیش گرفت. هدف این بود که درهای مذاکره با ایران باز باشد و در عین حال هزینه نگهداری گروگان ها برای ایران افزایش یابد. در عمل درهای مذاکره بسته ماند، اما تحریم ها مرتبا افزایش یافت.

آمریکا تمام دارایی های دولت ایران در موسسات آمریکایی را بلوکه کرد، واردات نفت از ایران را ممنوع و تحریم جامع تقریبا همه نوع تجارت با ایران را تصویب کرد. در دو سال اخیر هم آمریکا به کمک متحدانش شدیدترین و جامع ترین تحریم ها را تاکنون وضع کرده است که همه حوزه های تجاری از نفت، بانکداری و ارزی، کشتیرانی، هواپیمایی، پتروشیمی و خودرو را شامل شده و امور آموزشی و علمی را هم دربرمی گیرد، حتی ماجرا تا آنجا پیش رفت که در سال 2012، یکی از فروشگاه های اپل در خاک آمریکا از فروش یک دستگاه آی پد به دخترخانمی که خود را ایرانی معرفی کرده بود خودداری کرد و خبر آن به رسانه ها کشیده شد. در آن زمان محافلی به اعتراض برخاستند که چرا شرکت هایی مثل اپل باید جلوی فروش محصولاتی را بگیرند که باعث تقویت آزادی بیان و دسترسی به اطلاعات می گردد.

می توان از این گونه استدلال ها کمک گرفت و اقداماتی محکمه پسند و مردم پسند در مقابله با تحریم ها انجام داد. در این شیوه باید گام به گام حرکت کرد و پس از موفقیت در هر گام، گام های بعدی را متناوبا برداشت. ابتدا بهتر است از جنبه حقوق انسانی و اعلامیه حقوق بشر وارد شد. به این معنا که برخی از این تحریم ها از قبیل تحریم واردات دارو خطر جدی برای زندگی انسان ها بوده و در نقض آشکار اعلامیه جهانی حقوق بشر است.به عنوان مثال در ماده 25 این اعلامیه آمده است؛ هرکس حق دارد از سطح زندگی برخوردار باشد که سلامت و رفاه او و خانواده اش، از جمله خوراک و لباس و مسکن و رسیدگی های پزشکی آنان را تامین کند.

همچنین حق دارد از خدمات ضروری اجتماعی در هنگام بیکاری، بیماری، درماند گی، بیو گی و پیری یا در سایر مواردی که بنا به اوضاع و احوالی بیرون از اراده او، وسایل معاش وی مختل گردد استفاده کند. ماده 7 همین اعلامیه می گوید: همه افراد در پیشگاه قانون یکسان اند و حق دارند که بی هیچ تفاوت از پشتیبانی قانون به طور برابر استفاده کنند. هر کس حق دارد در مقابل هرگونه تبعیض که ناقض این اعلامیه باشد و در مقابل هرگونه عملی که چنین تبعیضی را تشویق کند، از حمایت یکسان قانون برخوردار گردد.

با اینکه برخی مقامات غربی گفته اند تحریم ها مانع دسترسی مردم ایران به دارو نمی گردد، اما تحریم های اقتصادی که علیه بانک مرکزی ایران وضع شده است مبادله ارزی و گشایش اعتبار را ناممکن کرده است که در نتیجه اجازه خرید دارو و تجهیزات پزشکی را به ایران نمی دهد. بدتر از همه اینکه برخی کشورها مثل کانادا رسما سازمان های دارویی و تحقیقات پزشکی ایران را در لیست تحریم ها جای داده اند. آمارها حکایت از این دارد که در حال حاضر و در نتیجه تحریم های غیرانسانی که از سوی آمریکا، کانادا و برخی کشورهای اروپایی وضع شده است جان حدود پانصد هزار بیمار ایرانی مورد تهدید مستقیم است.

در حالی که غربی ها هدف از تحریم ها را وارد کردن فشار بر حکومت ایران برای جلوگیری از برنامه هسته ای اعلام می کنند و اینکه قصد ندارند به مردم عادی آسیب برسانند. اما واقعیت این است مسیری که تحریم ها طی می کنند فشار وارد کردن بر حکومت ایران از طریق سخت کردن شرایط زندگی برای مردم و دامن زدن به نارضایتی اجتماعی است. محدودیت ها بر واردات دارو و تجهیزات پزشکی که نمی تواند کاربرد دوگانه داشته باشد و منحصرا اهداف انسان محبت آمیز دارد اثبات می کند که تحریم ها آنگونه که ادعا می گردد هدفگذاری نشده است. به بیان دیگر برخلاف ادعاهای مقامات آمریکایی، هدف گذاری اصلی تحریم ها به سمت مردم ایران و به ویژه طبقه متوسط نشانه رفته است. نخبگان و روشنفکران ایرانی در داخل و خارج از کشور باید از حالت انفعالی و نظاره گر بودن بیرون آیند و به غربی ها اجازه ندهند هرگونه که مایل هستند دامنه تحریم ها را گسترش دهند.

گروه های مردمی که واقعا مدنی و مستقل بوده و هیچ ربط و دخلی به دولت و حکومت ایران نداشته باشند باید به میدان آیند. جنبش و کوشندگی این گروه ها حالت سفارشی و ماموریتی از سوی مسوولان حکومتی نخواهد داشت. حضور حدود دو میلیون ایرانی تحصیلکرده در آمریکا و به همین تعداد در اروپا پتانسیل خوبی برای اعتراض کردن به تحریم ها است. آنها با اطلاع رسانی و برملا کردن آثار نامطلوب و غیرانسانی تحریم ها بر مردم ایران، به وجهه و تصویر جهانی آمریکا آسیب وارد می کنند و این کشور را مجبور به تغییر رویه خواهند کرد. برای مثال آنها می توانند نشان دهند چگونه شرکت های گوناگون از ترس مجازات آمریکا اقدام به معامله و ارسال کمک های بشرمحبت آمیز و دارو و مواد غذایی به ایران نمی کنند و در نتیجه هر ماه چه تعداد انسان جان خود را از دست می دهند.

در کنار ایرانی ها، باید به سراغ نهادهای مردمی و مدنی کشورهای تحریم کننده رفت تا آنها نیز شروع به محکوم کردن معیارهای دوگانه دولت های غربی کنند و به دولت های خود فشار آورند که موانع تحمیلی در حوزه دارو را بردارند. اینک که رای دهندگان ایرانی دولتی جدید را با قامت و لباسی نو بر سرکار آورده اند، فرصت و بهانه مناسب برای چنین تحرک آفرینی ها خواهد بود. تئودور روزولت از روسای جمهور آمریکا گفته بود: نُه دهم خردمند بودن در این است که به موقع خرد بورزی. پس نباید درنگ کرد و فرصت را از دست داد چون واقعا فردا دیر است. یک نکته هشدارآمیز هم در رابطه با گروه هایی است که از شرایط تحریم ارتزاق می کنند. این گروه ها به تدریج قدرت فراوانی یافته و با تسلط بر اوضاع و انواع ترفندها و لابی گری ها و سنگ اندازی ها اجازه رفع تحریم ها را نخواهند داد، مگر آنکه به موقع اقدام مناسب انجام گردد.

منبع: دنیای اقتصاد

خبرنگاران: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای بازنشر می گردد.