توصیه عباس عبدی به جناح های سیاسی: نسل های قبلی تان را کنار بگذارید - واندر هنگر

این پدیده منحصر به یک جناح نیست. از براندازان تا درونی ترین بخش قدرت را شامل می گردد. چیز هایی را تکرار می نمایند که پیش تر آزمون شده و نتایج منفی یا حداقل غیرموثر آن پیش چشم همه است.

نکته مهم تر اینکه در غیاب چشم انداز امید، کنشگری اخلاق مدارانه نیز به حاشیه می رود. از این رو در همه گروه های سیاسی داخل و خارج نظام اجتماعی ایران کم وبیش حدی از تخطی از اصول اخلاق سیاسی را شاهد هستیم.

بخشی از این ماجرا محصول فضای محدود کنش ورزی آزادانه است که اجازه نمی دهد افراد یکدیگر را پیدا نموده و ارتباط مفیدی با جامعه برقرار نمایند. به عبارت دیگر ارایه چشم انداز و گگرددن افق در سیاست فقط محصول اندیشه ورزی یک یا چند نفر نیست بلکه بیش از آن متاثر از کنش ورزی جمعی در عرصه سیاست و جامعه نیز هست.

متاسفانه گروه های سیاسی از این حیث با دو ایراد مهم درونی و بیرونی روبرو هستند. از یک سو حاضر به پوست اندازی نسلی نیستند. نسل گذشته آنان اگر افرادی محترم و حتی در دوره خودشان فعال و کارآمد بوده اند اکنون قادر به نمایندگی سیاسی نسل جدید نیستند. بدون حذف و کنار رفتن نسل گذشته ممکن نیست این تحول ایجاد گردد.

من از 4 سال پیش هنگامی که انتقاد نسل های جوان تر را می شنیدم، تاکید می کردم که دور نسل قبل را خط بکشید و خودتان کنش ورزی کنید. نه اینکه آن نسل بد است بلکه تاریخ مصرف آن تمام شده است. هر جناحی که زودتر این اقدام را بنماید، شانس بیشتری برای قرار دریافت در جهت درست دارد.

از سوی دیگر محدودیت های کنش ورزی سنتی نیز تا حدی بیشتر شده و امکان پیدا کردن یکدیگر در چارچوب های گذشته سخت تر است و باید شیوه جدیدی را برای این هدف پیدا کرد. این نازایی فکری چیزی نیست که یک شب و یک هفته و حتی یک سال قابل درمان باشد. افق گشایی های راهبردی مستلزم قدری تامل و صبر و حوصله است.

همواره کسانی بودند که مدعی شوند مملکت در حال از دست رفتن است و باید کاری کرد. ولی دیدیم که کاری کردند بدون آنکه مشکل یا مساله مورد نظر خود را حل نمایند بعضا گره حل آن را کورتر هم کردند.

می گویند یک شخص که قیافه ترسناکی داشت، کودکی را به آغوش کشیده بود و کودک بی تابی و گریه می کرد. او نیز در آرام کردنش می کوشید، یک نفر گفت او را بگذار زمین ساکت و آرام خواهد شد. حالا حکایت دوستان و نسل قبلی است. بهترین راه گذاشتن این کودک سیاست به زمین و کنار رفتن است.