خبرنگاران لزوم تعادل بین سواد مجازی و سواد اجتماعی - واندر هنگر

روزنامه آرمان ملی در یادداشتی به قلم سیدحسن موسوی چلک رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران نوشت:آنچه بعد از مدیریت اولیه بهداشتی در کرونا بیماری که در آن واقع شدیم و حتی بعد از آن یک دلیل موجه برای سرمایه گذاری به منظور بالابردن سواد همه جانبه مردم در حوزه سلامت جسمی، سواد سلامت روان و سواد سلامت اجتماعی یا سواداجتماعی است. چراکه دغدغه های این روزها بیشتر خودش را نشان داده و انتظاری که از خانواده ها می رفت، نتوانست برآورده گردد. یکی از کارنمودهای خانواده ایجاد آرامش و نشاط برای همه اعضای خانواده است. آنالیز هایی که مرکز افکارسنجی دانشجویان برای شهرداری تهران انجام داد، دقیقا نشان می دهد که تنش پررنگ تر از آرامش است. پژوهشی که 16 تا 19 فروردین ماه انجام شد و حدود 16 درصد در دوران کرونا خشونت را تجربه کردند. 56 درصد زوجین تنش شدید را گزارش نموده بودند و حدود 50 درصد هم تنش بین والدین و فرزندان را. اما اینها یک نشانه است که ما نتوانستیم روی بالا بردن سواداجتماعی مردم اقدامات موثری را انجام دهیم. نکته دیگر که از ابعاد اجتماعی کرونا می توان اشاره نمود اینکه، الگوهای تربیتی ما متناسب با احتیاج امروز نوجوانان و جوانان نیست و کارآمدی لازم را ندارد. همچنین اطلاعاتی که والدین دارند یا اطلاعاتی که در درون خانواده وجود دارد با آنچه بچه ها احتیاج دارند در این بازه زمانی دو ماهه کافی نبوده است. مولفه دیگر حوزه کرونا، ایجاد یا طرح این سوال است که چرا خانواده ها به رغم اینکه نزدیکترین کسان به همدیگر در درون خانواده هستند، نمی توانند در یک مدت طولانی همدیگر را تحمل نمایند یا چرا آستانه تحملشان کم می گردد؟ اینجاست که فکر می کنم یک سوال اساسی دیگر مطرح می گردد و آن اینکه سیطره تکنولوژی و فضای مجازی و شبکه های اجتماعی چگونه توانسته خانواده ها را به جایی برساند که کارنمودهای اجتماعی و واقعی خودشان را از دست بدهند یا این کارنمودهای اجتماعی شان کمرنگ تر گردد و الان اگر دوردور کردن در فضای مجازی نباشد، تحمل این شرایط سخت تر خواهد شد چون ما برنامه هایی برای فعالیت های گروهی کنار همدیگر در درون خانواده نداریم. سبک زندگی فعلی ما نشان داد که در کوچک ترین بحران کارآمدی لازم را نداریم، اما در پساکرونا حوزه های اجتماعی یا سواداجتماعی بیشتر مورد توجه در جامعه جهانی قرار خواهد گرفت. نمی دانم چرا به این موضوع خوشبین هستم همانگونه که در حوزه بهداشت فردی هم خوشبین هستم. از آن طرف اتفاق دیگری هم خواهد افتاد و سیطره تکنولوژی و فضای مجازی در ارائه و دریافت خدمات مختلف و متعدد آموزش و بسیاری از خدمات دیگر حتی خدمات پزشکی است که چنانچه سیطره پیدا کند، ارتباطات اجتماعی و انسانی ضعیف تر می گردد و چیزی که می تواند جبران این بخش را بکند همان سواداجتماعی در کنار سواد فضای مجازی است که اگر نتوانیم تعادل منطقی بین شان ایجاد کنیم، تحلیلم این است که سواداجتماعی، فدای سوادمجازی خواهد شد و این برای ترویج روابط انسانی و مهربانی اجتماعی می تواند یک تهدید باشد. چون در فضای مجازی حتی اگر چهره همدیگر را هم ببینیم، احساسی که در روابط اجتماعی مان داریم، صورت نخواهد پذیرفت. به همین دلیل انتظار می رود که بتوانیم تعادلی بین این بخش ایجاد بکنیم.