تفال به حافظ 11 دی ماه 1400؛ جان بی جمال جانان میل جهان ندارد - واندر هنگر

جان بی جمال جانان میل دنیا ندارد

هر کس که این ندارد حقا که آن ندارد

با هیچ کس نشانی زان دلستان ندیدم

یا من خبر ندارم یا او نشان ندارد

هر شبنمی در این ره صد بحر آتشین است

دردا که این معما شرح و بیان ندارد

سرمنزل فراغت نتوان ز دست دادن

ای ساروان فروکش کاین ره کران ندارد

چنگ خمیده قامت می خواندت به عشرت

بشنو که پند پیران هیچت زیان ندارد

ای دل طریق رندی از محتسب بیاموز

مست است و در حق او کس این گمان ندارد

احوال گنج قارون کایام داد بر باد

در گوش دل فروخوان تا زر نهان ندارد

گر خود رقیب شمع است اسرار از او بپوشان

کان شوخ سربریده بند زبان ندارد

کس در دنیا ندارد یک بنده همچو حافظ.

زیرا که، چون تو شاهی کس در دنیا ندارد

شرح لغت: این: ضمیر اشاره به نزدیک مرجع آن جانان /آن: ضمیر اشاره به دور مرجعش جان.

تفسیر عرفانی:

جان بدون دیدار یار میلی به این دنیا ندارد و هر کس جانانی ندارد، به درستی جانی ندارد. مقصود او از این شعر این است که جان هر شخص بدون اینکه تصویری از وجود یار در ضمیرش نقش بسته باشد، تمایلی به چرخ گردون ندارد. در واقع می توان گفت، کسانی که محبوبی برای خود متصور نیستند، جانی در ضمیر خود ندارند.

تعبیر غزل:

به امور ظاهری توجه مکن و فریب ظواهر دنیا را مخور! در کار های خود از کسی که دارای سیرتی پاک است، کمک بگیر. به آینده و مسائل آن فکر مکن و حال را دریاب که تنها خداوند از آینده خبر دارد. از ثروت و دارایی خود برای راحتی خود و خانواده ات بهره گیر.