شهریار عدل عاشق فرهنگ ایرانی بود - واندر هنگر

به گزارش خبرنگاران به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، سید محمد بهشتی رئیس این پژوهشگاه، این مطلب را دوشنبه 5 شهریور درمراسم گرامیداشت شهریار عدل و رونمایی از کتاب عدل نامه که با حضور خانواده او و جمعی از باستان شناسان پیشکسوت برگزار گردید، عنوان نمود و گفت : سالها پیش روایتی خواندم؛ زمانیکه قیامت می گردد خداوند بندگانش را مواخذه می نماید که چرا به من عشق نورزیدید و آنهایی که عشق نورزیده اند اعتراض می نمایند که خدایا ما نمی دانستیم عشق چیست و خداوند می گوید در جهان به چیزی غیر از من عشق ورزیدید ؟ و آنها در پاسخ می گویند آری و خداوند می فرماید پس شما می دانستید عشق ورزیدن چیست.

او اضافه کرد : تمامی انواع عشق ورزیدن در عشق ورزیدن مشترک هستند و من فکر می کنم با توجه به اینکه همه ما رفتنی هستیم و زمان حضورمان دراین عالم روزی به اتمام می رسد اگر قصد داریم غصه بخوریم باید برای این غصه بخوریم که آیا در این عمری که داشته ایم توانسته ایم بهره ببریم و اگر برده باشیم در آن جهان دست خالی نیستیم و اثرات آن هم در این جهان معلوم است .

بهشتی با طرح این پرسش که چطور دست خالی نیستیم توضیح داد: بالاخره چیزی بوده که به آن عشق بورزیم و بنا به اینکه ما به چه چیزی عشق ورزیده ایم آن همان سرمایه ای است که با خود به آن جهان می بریم .

بهشتی اضافه کرد: شاید بهشت ما هم همان چیزی باشد که به آن عشق ورزیده ایم.

او گفت: پدرم معتقد بود برخی افراد با دست و برخی دیگر با دل کار می نمایند ، آنهایی که بویی از عشق برده اند افرادی هستند که با دل کار می نمایند و دغدغه ساعت کار ، مرخصی ، رتبه علمی ، اسم و رسم و ... ندارند.

بهشتی توضیح داد: اینها چقدر شبیه شهریار عدل است زیرا که او از جمله افرادی بود که با دل کار می کرد چون عاشق بود و اگر کسی خاطره ای از وی دارد خاطره ای از عشق ورزیدن است.

رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری با اشاره به روابطش با شهریار عدل گفت: همواره شهریار برایم مصداق این بیت از حافظ بود ؛ مرا عهدیست با جانان که تا جان در بدن دارم هوا داران کویش را چو جان خویشن دارم و این یعنی هر کسی به آنچه شهریار عاشقش بود عشق می ورزید از نظرش محترم بود.

او توضیح داد : سنگ ترازوی شهریار در شناخت افراد این بود که به آنچه او به آن عشق می ورزد علاقه و محبت داشته باشند.

بهشتی در ادامه با اشاره به اولین ملاقاتش با شهریار عدل در فرانسه گفت: در تمام مدتی که در فرانسه بودم شهریار از من جدا نشد و دلیل آن را بعد ها فهمیدم.

او اضافه کرد: او به این دلیل در طول یک هفته از من جدا نشد که فهمیده بود مسئولیت سازمان میراث فرهنگی به من واگذار گردیده و اگر بتواند ساز مرا کوک کند دیگر مهم نیست که اگر کسی بخواهد زخمه بر این ساز بزند صدای دلنشینی از آن بیرون آید.

بهشتی گفت: او در طول این مدت کوشش کرد آنچه را باید بدانم به من بگوید و من بسیار از او آموختم بدون آنکه بدانم و گویی این سفر برایم سفری از جنس اودیسه بود.

بهشتی اضافه کرد: شهریار عدل می خواست من را هم جزو کسانی بکند که چو جان خویشتن بداند و من عاشق همان چیزی باشم که او است .

بهشتی توضیح داد: با اینکه مدارک ، اسناد و یاد داشت های زیادی از شهریار باقی مانده اند اما او دست پر رفت زیرا حاصل کوشش افرادی همچون شهریار که هزاران موضوع را مورد تحقیق و پژوهش قرار می دهند نمی تواند هزاران جلد کتاب و مقاله باشد و همیشه این گرفتاری پیش می آید که حجم زیادی از اسناد و مدارک باقی می ماند و شاید یک لشکر آدم احتیاج باشد که در زمان طولانی اینها را به سرو سامان برسانند.